مقایسه قلمرو بیابانهای اقلیم‌شناسی و زمین‌ساختی ایران

در این مقاله قلمرو بیابانهای ایران از جنبه اقلیمی و زمین­شناسی مورد بررسی قرار گرفته و با یکدیگر مقایسه شده­اند. محدوده بیابانهای زمین­شناسی، با عنایت به ویژگی سازندهای زمین­شناسی شور و تبخیری که در ایجاد و توسعه آنها مؤثر بوده‌اند، بصورت نقشه­های رقومی تعیین شده است. برای تفکیک قلمرو بیابانهای اقلیمی ایران، عناصری از داده­های نیواری شامل: میزان بارندگی، ضریب تغییرپذیری بارندگی، ضریب بی­نظمی بارش، شدت میانگین باران روزانه، میزان دما و تبخیر به تفکیک برای کلیه ایستگاههای مورد مطالعه در استانهای منتخب محاسبه گردید. پس از محاسبه کمی عناصر یادشده، لایه­های مطالعاتی مورد نیاز در محیط GIS برای کلیه استانهای مورد مطالعه تهیه و رقومی گردید. با تلفیق لایه­های اطلاعاتی مختلف، نواری انتقالی بوجود آمد که حد داخلی آن واجد ویژگیهای بیابان و حد خارجی آن­را مناطق غیربیابانی تشکیل داد. با تعیین سیستم مختصات کشوری و زمین مرجعی نقشه قلمرو بیابانهای زمین­شناسی و اقلیم­شناسی ایران تهیه و ترسیم شد. به استناد نقشه­های تهیه شده 700991 کیلومترمربع از مساحت ایران را بیابانهای اقلیم­شناسی و 208041 کیلومترمربع را بیابانهای زمین‌ساختی در برمی­گیرند. البته تلفیق دو نقشه نهایی بیابانهای اقلیمی و زمین­ساختی نشان داد که میزان همپوشانی دو لایه یادشده در تعیین مناطق بیابانی ایران به میزان 6/22 درصد است و این موضوع تفاوت توزیع مکانی بیابان­های زمین­شناسی و اقلیم­شناسی را نشان می­دهد.